Rozdział II : Sprawy się komplikują!

...

- Więc.. Natsumi-senpai.. Z kim gramy. - zapytał Jack.

- Zanim wam powiem chcę mieć pewność, że nie zechcesz ponownie skorzystać z toalety. - odparła Nelly poważnym, a za razem sarkastycznym głosem.

- Dob..

- Masz moje słowo. - wtrącił się Endou

- Zeus postanowił się zrewanżować. Mecz za dwa tygodnie.. - ostatnie słowa wypowiedziała szybko i z pospiechem odeszła.

Nastała cisza, którą postanowił przerwać Evans.

- Wygramy to chłopaki! W końcu już ich pokonaliśmy! Sakkaa yarouze min'na!

- Tak! - odpowiedzieli wszyscy chórem

- A teraz czas na trening! - wykrzyczał entuzjastycznie brunet

***

- Choć tu! Nie uciekaj! Gdzie jesteś! Rozkazuje ci sie ujawnić! Bo będę wrzeszczeć! Aaaaaaaa!!! - zapewne domyślacie się kto to.. natomiast dla nie kumatych.. Nasza kochana Rebeca..

- Zostaw mnie!

- Nie! Choć że! 

Zza szafy wyszła Charlotte - młodsza, adoptowana siostra naszej "królowej"..

- Nie będziesz mi rozkazywać! Jestem wolna. Nie jesteśmy w Anglii! Tylko w Japonii!
- Takaś mądra? Idziemy!
- Puszczaj! Nie masz prawa!
- Boże! Nie masz prawa.. Bla bla bla.. Czyżby?
- Ałaa!

.. Drzwi do pokoju się otworzyły i stanął w nich chłopak o fioletowych włosach..

- Char.. wiesz gdzie dałem swoją .. Em.. Nieważne.. - powiedział niezręcznie Fubuki
- KOCHANIE! - Rebeca puściła swoją "siostrę" i rzuciła sie na biednego Shawna
- Em.. Re.. Nie mogę oddychać..
- Ojej.. Przepraszam misiaczku!

Charlotte stała w najciemniejszym miejscu pokoju i kątem oka patrzyła się na nich. Kiedy chciała wyjść zatrzymał ją szarooki..
W Rebece gotowała się nienawiść.
Shirou zdążył się tylko uśmiechnąć do Char zanim "królowa Becky" nie wyciągnęła go siłą z pokoju.

***

             

Chłopaki poszli na trening do Centrum..

Natomiast Endou zmagał się ze swoją przyjaciółką..

Wszystkim dobrze znaną..

Oponą..

Ogromną oponą..

          

Naszym piłkarzom po ostrym treningu nie brakowało siniaków.

Logiczne było oczywiście, że Mark.. Nie dawał za wygraną!

Kiedy Natsumi powiedziała, że Zeus chcą się zemścić.. 

Wiedział, że jeśli się na to zdecydowali to muszą być silniejsi!

Dlatego też trenował do czasu aż ktoś go nie odwiedził.

- Konbanwa Endou-san!

Mamoru przerwał swój "specjalny trening" i odwrócił się w stronę głosu, który powiedział mu "Dobry wieczór"..

To był oczywiście Axel.

- Gouenji-kun! Jak się cieszę!

- Wiedziałem, że tu będziesz.

- A ja wiedziałem, że przyjdziesz jak zawsze spóźniony! - wysapał

Shuuya uśmiechnął się i skierował swój wzrok na zachodzące słońce.

- Mark.. Muszę ci coś powiedzieć..

- Nani?

- Hmm.. Nie mam pojęcia od czego zacząć..

- Wal prosto z mostu. - powiedział poklepując przyjaciela po plecach

- To bardzo trudna sprawa. Kidou-kun już wie.. Ale nie umiem ci tego powiedzieć.

- Przyjacielu! Powiedz.. Na pewno cie zrozumiem!

- .. Endou.. - powiedział i stanął twarzą twarz z kapitanem - Ja.. 

******************************************

Ohayo gozaimasu!

Jak się podoba drugi rozdział?

Mam nadzieję, że nie jest za krótki.. Ale już się zabieram do trzeciego rozdziału :)

Wiem.. że trochę nawaliłam tych zdjęć.. Jednak.. Hah.. :D

Musiałam xD

Przepraszam, że tyle nie było.. Ale po prostu jak już mówiłam moja "maszyna do pisania" była w naprawie. 

A po drugie nie miałam weny.. :c 

Brakuje mi troszkę motywacji.. Bo widzę, że większość wyświetleń bloga są to z moje komputera bądź z uczelnii.. Nikt tu po prostu nie wchodzi i piszę to tylko dla siebie.. Może to ktoś czyta.. ale nie pisze komentarzy, które mogłyby mi dodać tej weny i świadomości, że dla kogoś to piszę.

Eh.. Użalam sie nad sobą..

/#Lidi

Rozdział I : Stary znajomy

św Z góry przepraszam za jakiekolwiek błędy. Z racji, iż część piszę na moim durnym telefonie. 💜

Raimon wygrali z liceum Zeusa. Chłopaki znaleźli mnóstwo adoratorek. Kevin oczywiście był zadowolony. Axel i Jude to typy samotników, więc nie cieszyło ich to


Był Maj.
Axel wyszedł z domu i ruszył w stronę gimnazjum Raimona.

Stojąc przed głównym placem zobaczył czarną, wypolerowaną limuzynę. Wysiadła z niej dziewczyna, która ciągnęła za rękę chłopaka o fioletowych włosach. Axel wiedział, że ich kojarzy. Tylko skąd? Blondynowi do głowy przyszła pewna myśl. Uradowany sprintem pobiegł w stronę drzwi wejściowych. Było to do niego bardzo niepodobne. Po drodze do klasy Blaze'a zatrzymał Nathan. Był w szoku.
- Ej. Axel.. Coś się stało? Wyglądasz jak Mark, który po lekcjach biegnie trenować. Co ci jest?
- Nic.. - odpowiedział zdyszany.
- Ok. Chodźmy do klasy. Zaraz dzwoni.
- Spoko. - blondyn uśmiechnął się i ruszył za Swiftem.


Dzwonek.


Klasa 2b rozpoczęła środę od przyrody.
Axel usiadł w ławce obok Juda.
- Blaze, psst..
- Hmm?
- Coś ty taki zdyszany. I na dodatek spóźniony..
- Jak to Evans mówi.. Ja jestem zawsze spóźniony.. A zadyszałem się.. W sumie jeśli moje podejrzenia są prawdziwe zaraz się przekonasz.
- Ok..
W tym momencie do klasy wszedł nauczyciel. Nie był sam. Podejrzenia blondyna się sprawdziły.
- Dzień dobry klaso.
- Dzień dobry profesorze.
- Blah.. Bla bla.. La..lal..cban.. Bla..- bełkotał coś pedagog.
- Axel.. Czy to..?
- Hai. - Blaze uśmiechnął się delikatnie.
Chłopak z racji, iż siedział pod oknem oparł się o niski parapet.
- Jak już zauważyliście mamy nowych ucz..
- Shawn! - Blaze wstał i wykrzyczał z całej siły imię chłopaka.
- Axel? - odparł zdziwiony
- Ooo.. Widzę, że się znacie. Jednak możecie o tym porozmawiać na przerwie. Teraz wróćmy do wątku o przedstawieniu nowych uczniów. To jest..
- Nazywam się Rebeca McCalison. - wyrwała się dziewczyna. - Pochodzę z Anglii. Moja babka to Elżbieta II. Dlatego wszyscy macie się mnie słuchać! Nawet pan, panie profesorze. Mam młodszą siostrę. Co prawda została adoptowana. I tak jej nie znoszę.. To tylko piąte koło u wozu. A to jest mój misiu pysiu (💜) Shawn Frost! W przyszłości się pobierzemy! Będzie huczne wesele. Będziemy mieli trójkę dzieci i kota, którego nazwiemy Shawn Junior (😘) - dziewczyna rozmarzyła się.
Opowiadała, ze ona i Shawn są dla siebie stworzeni. Że to wielka miłość.. Ciągłym czasem tuliła się do chłopaka, a on stał jak wryty. Ona robiła z nim co zechce.
- Em.. Nazywam się Shawn Frost.. - zaczął nieśmiało.
- Moja matka była Polką, a ojciec Japończykiem.. Miałem też brata.. Ogólnie miałem wspaniałą rodzinę.. Ale.. Ale., - chłopak omal co się nie rozpłakał..

Nauczyciel widząc wyraz twarzy młodzieńca postanowił wrócić do lekcji.
Rebeca usiadła w trzeciej ławce pod ścianą, obok Dragonfly'a. Natomiast Shawn usiadł w drugim rzędzie z Nathanem. Za nimi siedział Axel i Jude.



Lekcja dobiegła końca. Shawn pustym spojrzeniem szedł przez korytarz do sali od Japońskiego.
Podeszli do niego Blaze i Sharp.
- Shawn! - krzyknął.
Gdy usłyszał swoje imię odwrócił się i popatrzył w stronę kolegów z klasy.
- O, hej.. - powiedział swoim cienkim i delikatnym głosikiem.
- Pamiętasz mnie?
- No tak.
- Mnie raczej nie kojarzysz. Jestem Jude Sharp - przedstawił się
- Słyszałem trochę o tobie.
 Jude skrzyżował ręce na piersi i uśmiechnął się.
- Hmm..
- Coś się stało Jude? - zapytał Blaze
- Nie.. nic.
- Dobrze ja już pójdę. - odparł chłopak o fioletowych włosach
Odszedł..
Jude upewnił się czy na pewno zniknął za zakrętem.

- Co sie dzieje? - zapytał ponownie
- On mnie intryguje.
- Shawn?
- Hai. Coś w nim dziwnego jest. Skąd wy się w ogóle znacie?
- Poznaliśmy się na obozie piłkarskim we Włoszech. On jest naprawdę dobrym obrońcą jak i napastnikiem. Ale jednak wolę go na obronie.
- A co? Boisz się o swoją pozycję w drużynie? Hmm.. - uśmiechnął się bardzo delikatnie
- Nie.. nie o to chodzi. Po prostu gdy podąża w stronę bramki przeciwnika zmienia mu się charakter. Z tego miłego gościa, którego poznałeś robi się chamski i wkurzający. Zaczyna się przechwalać i wszystkimi rządzić.
- Aż tak bardzo?!
- Yhm.. on jest jakiś dziwny, ale mimo to go lubię.
- A tą Rebece znasz?
- Słyszałem o niej. Ale wcześniej nie znałem jej osobiście.
- Ok, chodźmy już. Bo znów się spóźnisz.
- Heh.. Bardzo śmieszne.
Obaj poszli w stronę klasy.

***

Po lekcjach wszyscy z klubu piłkarskiego dostali SMSa od Marka : "W domku za 10 min."


Po pięciu minutach większość członków była już w umówionym miejscu.
Czekali już tylko na organizatora spotkania.


Gdy w końcu się zjawił w euforii otworzył drzwi domku piłkarskiego.
- Nie zgadniecie! - wykrzyczał
- co? - wszyscy zapytali chórem
- Zostaliśmy zaproszeni na mecz towarzyski.
- To świetnie!
- Yay!
- Pokonamy ich z palcem w nosie.
Każdy z członków dodał coś od siebie.
Jednak tylko Nelly zauważyła pewien szczegół, na który nikt nie zwracał uwagi..
- Ale Mark.. Nie powiedziałam ci z kim gracie mecz..
Nastała grobowa cisza..

****************************************************

Ten rozdział jest krótki. Jednak jest on poniekąd testem.
Mam do was kilka pytań :
1. Pisać imiona bohaterów bo angielsku czy japońsku.
2. Czy mogą być obrazki
3. I czy ogóle wam się podoba :)

/#Lidi

Ohayo!

  Hay,
Jest to mój któryś tam już blog..
Jednak tamte tematy mi się już znudziły.
Postanowiłam na nowo.
Zaczynam z Inazumą.
Pamiętam, że moje stare blogi był na w miarę wysokim poziomie..
Przez ten czas zapomniałam wielu rzeczy.
Np. jak sie robi to i tamto..
Więc jeśli cos mi nie wyjdzie to przepraszam.

Troszkę o mnie :)

Mam na imię Madzia

Jestem kociarą ♥♥♥
Ale pieseły też fajne ♥

Mam trzy koty.
Właściwie to jednego..
Melisse, po prostu się okociła.
Dwa, ale słodziaki ♥

*Białego już nie ma ;cc Pojechał do nowej pani ;) *





Mam też skunksa ..
Tak skunksa..
Zuzia ;)

Inazumę znam od ..
Zawsze?
No bez przesady.
Ale od 2008 roku ;)
Początkowo oglądałam po japońsku..
Oczywiście nic nie rozumiałam. Mogłam się tylko domyślać.
Jakiś czas później.. chyba to był 2011, albo 2012 rok..
Wyszedł dubbing pl.
Oczywiście tylko pierwszy sezon.
No i na jakieś 3 lata przestałam z Inazumą.
Potem jakoś mi się przypomniała.
I zaczęłam oglądać z napisami.
Co prawda mój renesans zaczął sie rok temu..
A skończył jakieś tydzień?
Moze tydzien temu.

Odwaliło mi przez to na punkcie Inazumy..
Zdj z tel..
praktycznie wszystko z IE i IE Go..
Większość zdj jest z Fubukim i Fei..
Oraz Shindou i Kirino.. Aha i Tsurugi ;D

Może na razie starczy.
Biorę się za pierwszy rozdział.